بیماری رفلاکس هنگامی رخ می‌دهد که محتویات معده به همراه اسید آن به مری برگردند و بافت مری را تخریب کنند. رفلاکس به علت ضعف عضلات انتهایی مری (اسفنکتر تحتانی مری) رخ می‌دهد. نوشیدنی‌ها و خوراکی‌های دارای کافئین یا دارای اسید مثل قهوه، نوشابه‌های گازدار و مرکبات باعث تشدید این بیماری می‌شود. همچنین مصرف الکل، کشیدن سیگار، دراز کشیدن بعد از غذا، مصرف حجم زیادی از مایعات همراه با غذا و مصرف غذاهای چرب، برگشت اسید را تشدید می‌کند.
آنتی‌اسیدها ترکیبات قلیایی هستند که با اسید معده واکنش می‌دهند و یک ترکیب خنثی تولید می‌شود، درنتیجه سوزش ناشی از رفلاکس و زخم معده کاهش می‌یابد.
بنابر تحقیقات و مقالات اخیر، کربنات کلسیم اگر به صورت قرص جویدنی مصرف گردد با سرعت و قدرت بیشتری قادر به تخفیف علائم خواهد بود.
دایجستیو اید ترکیبی از آنزیم‌های مورد نیاز برای هضم غذا (بدون منشا حیوانی) همراه با کربنات کلسیم (آنتی اسید گوارشی) و فروکتو اولیگو ساکاریدها F.O.S (افزایش دهنده جذب کلسیم) می‌باشد.
آنزیم آمیلاز: این آنزیم باعث تجزیه زنجیره‌های پلی ساکارید مانند نشاسته به اجزای کوچکتر می‌شود و نقش مهمی در هضم کربوهیدراتها دارد و برای هضم نشاسته ضروری است.
آنزیم پروتئاز: آنزیم‌هایی هستند که باعث هضم پروتئین‌ها می‌شوند.
آنزیم لیپاز: لیپاز آنزیمی است که باعث تجزیه چربی‌ها می‌شود و نقش اختصاصی تبدیل تری‌گلیسرید به گلیسرول و اسید چرب را ایفا می‌کند
آنزیم لاکتاز: لاکتاز آنزیمی است که باعث تجزیه لاکتوز(قند شیر) می‌گردد. کمبود این آنزیم سبب عدم تحمل لاکتوز می‌شود. این افراد بعد از خوردن شیر دچار مشکلات گوارشی می‌شوند.
آنزیم سلولاز: آنزیم سلولاز باعث هضم سلولز می‌گردد. بدن انسان به طور طبیعی فاقد این آنزیم می‌باشد. این آنزیم جهت هضم چربی، قند لاکتوز و سلولز ضروری است.
نحوه مصرف: 1 قرص قبل یا بعد از غذا جویده شود
